วิธีการเขียนอักษรจีน 晴

晴 夝 qíng 〈形〉 【本义】: ฝนหยุดไม่มีเมฆ ท้องฟ้าสดใส 1. ท้องฟ้าไม่มีเมฆหรือมีเมฆน้อย: ～天 (วันฟ้าสดใส)。 ～朗 (วันที่แจ่มใส)。 ～和 (อากาศดี)。 ～丽 (วันที่สวยงาม)。 ～爽 (วันสดชื่น)。 ～碧 (ฟ้าสีคราม)。 ～雨表 (เรือนแพที่ท้องฟ้าปลอดโปร่ง)。 【引】 1 《说文》:夝, ฝนตกแล้วคืนหนึ่งเห็นดาว。 จาก夕，生声。 คืนเรียกว่า夕生。 2 《苍颉篇》:夝, ฝนหยุดไม่มีเมฆ。 3 《汉书·天文志》: ท้องฟ้า,夝และเห็นดาว景。 4 潘岳《闲居赋》: ฝนหยุดปราณีเล็กน้อย ฟ้าสะอาดแจ่มใส。 5 晴川历历汉阳树。——唐· 崔颢《黄鹤楼》诗 6 宋· 陆游《过小孤山大孤山》: หน้าหนาวและหน้าร้อนอากาศแจ่มใส。 7 明· 袁宏道《满井游记》: ถูกทำความสะอาดโดยหิมะที่สดใส。 【例】 又如:晴岚 (หมอกบนภูเขาในวันที่ฟ้าสดใส); 放晴 (จากฝนเป็นวันที่ฟ้าสดใส); 晴川 (ผิวน้ำในวันที่ฟ้าสดใส); 晴日 (วันที่ฟ้าสดใส); 晴昊 (ท้องฟ้าที่สดใส); 晴雪 (หิมะที่ตกหลังจากท้องฟ้าสดใส); 晴虚 (ท้องฟ้าที่ปลอดโปร่ง，虚，อวกาศ)。