วิธีการเขียนอักษรจีน 聩

聩 聵 kuì [动] 1 聋：昏聩。发聋振聩（亦称“振聋发聩”）。 **หูหนวก**: อาการของการหูหนวกที่เกิดมา (หมายถึงหูหนวกโดยกำเนิด) 2 先天性耳聋。后泛指耳聋 **หูหนวกแต่กำเนิด**: หมายถึงความหนวกหูในลักษณะทั่วไป 聩 聵 kuì [形] 1 昏聩，不明事理 **ผู้งมงาย**: บุคคลที่ไม่เข้าใจสิ่งต่างๆ 聩 聵 kuì [动] 1 先天性耳聋。后泛指耳聋 **หูหนวกแต่กำเนิด**: หมายถึงความหนวกหูในลักษณะทั่วไป 【引】 1 《说文》：聩，生而聋也。从耳，贵声。 **ที่มา**: "聩" หมายถึง การเกิดมามีความหนวก 2 《东坡志林》：蕲州庞君 安常善医则聩。 **ที่มา**: หากใครมีความสามารถในการรักษา แต่ขาดการฟังเพื่อเข้าใจเหตุผลนั้น 3 《国语·晋语四》：聋聩不可使听。 **ที่มา**: หูหนวกหูหนวกไม่สามารถฟังได้ 【例】 例1: 又如:聩眊(耳聋眼花。引申为昏聩) **ตัวอย่าง**: เช่น อาการหูหนวกและตาพร่าก็มักหมายถึงไม่เข้าใจอะไรเลย 聩 聵 kuì [形] 1 昏聩，不明事理 **ผู้งมงาย**: บุคคลที่ไม่เข้าใจสิ่งต่างๆ 【引】 1 皮日休《耳箴》：近愚则聩。 **ที่มา**: หากใกล้คนโง่ ก็จะทำให้ตัวเองงมงาย 2 孔尚任《桃花扇》：开聋启聩。 **ที่มา**: เปิดหู เปิดตาให้รับรู้ 【例】 例1: 又如:聩聩(胡涂无知，不明事理) **ตัวอย่าง**: เช่น ผู้ที่ใช้อำนาจที่ไม่รู้จักสิ่งใดเลย