วิธีการเขียนอักษรจีน 痹

痹 [bì] [名] 1 〔～症〕ในแพทย์แผนจีนหมายถึงโรคที่เกิดจากลม หนาว หรือความชื้นทำให้เกิดอาการปวดหรือชาในร่างกาย。 *หมายเหตุ: โรคที่เกิดจากลมหนาว ความชื้น เป็นต้น* 2 〔麻～〕ดูที่ “麻”。 痹 [bì] [形] ซึ่งมีอาการท้อใจ (หมายถึง: หดหู่) 痹 [bì] [名] (รูปเสียง จาก 疒( chuáng) และ畀( bì) เสียง หลักความหมาย: โรคที่เกิดจากลม หนาว ความชื้น เป็นต้น) 1 《说文》: 痹，湿病也。 2 《汉书·艺文志》: 五藏大府、痹十二，病方สามสิบ卷。 หมายเหตุ: "โรคที่เกิดจากลมชื้น" 3 嵇康《与山巨源绝交书》:危坐一时，痹不得摇。 例: 痹厥 (ปวดและชาของร่างกาย); 痹顽 (การรับรู้ของส่วนใดส่วนหนึ่งในร่างกายอาจหายไปทั้งหมดหรือบางส่วน) 痹 [bì] [形] ซึ่งมีอาการท้อใจ (หมายถึง: หดหู่) 引: 1 《诊要经终论》: 冬刺夏分，病不愈，气上，发为诸痹。