วิธีการเขียนอักษรจีน 筝

筝 弦乐器，木制长形。古代十三或十六根弦，现为二十五根弦。 เครื่องดนตรีสายที่ทำจากไม้ มีรูปยาวในสมัยโบราณมี 13 หรือ 16 สาย ปัจจุบันมี 25 สาย 【本义】:拨弦乐器。形似瑟。筝是拨弦乐器，战国时已流行于秦地，故又称“秦筝” 【ความหมายหลัก】: เครื่องดนตรีที่ใช้ดีดสาย มีรูปคล้ายเซอ และเป็นเครื่องดนตรีที่ใช้ดีดสายที่ได้แพร่หลายในแผ่นดินฉินในช่วงสงครามรัฐจึงเรียกว่า "ฉินจัง" 【造字法】:形声。从竹，争声。从竹，与乐器有关。 【วิธีการสร้างตัวอักษร】: เป็นอักษรที่มีเสียงจาก "ไม้ไผ่" และ "เสียงที่แข็งแกร่ง" เกี่ยวข้องกับเครื่องดนตรี 【引】 1 《说文》：筝，鼓弦竹身乐也。 1 《สุภาษิต》: จัง คือ ดนตรีที่มีการดีดสายจากไม้ไผ่ 2 《御览》引《说文》：筝，五弦筑身乐也。 2 《พระราชบันทึก》 อ้างจาก《สุภาษิต》: จัง คือ ดนตรีที่มีห้าสาย 3 《楚辞·愍命》：挟人筝而弹纬。 注:“小琴也。” 3 《บทกวีของชู·กราบเรียนนาย》: ถือจังของคนและดีดสาย 注:“เป็นเครื่องดนตรีขนาดเล็ก” 4 《急就篇》：竽瑟空侯琴筑筝。 4 《บทกวีที่เร่งรีบ》: หยูก, เส, ว่าง และ จัง 【例】 又如:筝人(弹筝的人);筝阮(秦筝与阮咸。古代的两种拨弦乐器);筝妓(弹筝的艺妓);筝柱(筝上的弦柱) ตัวอย่างเพิ่มเติม: คนเล่นจัง (ผู้เล่นจัง); จังหยวน (จังฉินกับหยวนเซียน เครื่องดนตรีดีดสายโบราณสองชนิด); หญิงสาวจัง (นางกวีที่เล่นจัง); เสาตารางจัง (เสาสำหรับจัง)