วิธีการเขียนอักษรจีน 笑

笑 [i] [xiào][/i] 〈动〉 【本义】: 因喜悦开颜或出声 【造字法】: 会意。从竹，从夭。杨承庆曰，“竹得风其体夭屈，如人之笑”。字或从竹，从夭。 1. 露出愉快的表情，发出欢喜的声音。 *สื่อถึงการแสดงออกถึงความสุข และส่งเสียงแห่งความดีใจ* 2. 讥嘲。 *การกล่าวเยาะเย้ย* 同本义 (笑) 1. 露出愉快的表情，发出欢喜的声音：～容。～颜。～眯眯。谈～风生。 *แสดงสีหน้าอันสดใส ส่งเสียงแห่งความดีใจ* 2. 讥嘲：～柄。～话。～谈。贻～大方。嘲～。见～。耻～。 *การเยาะเย้ย เช่น หัวเราะในเรื่องที่มีคนถูกเยาะเย้ย* 引 1. 《说文》：笑，喜也。 *เสียงหัวเราะคือความสุข* 2. 《字林》：竹为乐器，君子乐然后笑也。 *ไม้ไผ่เป็นเครื่องดนตรี คนยกย่องจึงจะหัวเราะ* 3. 《易·萃》：一握为笑。 *การยิ้มแย้มหรือหัวเราะเมื่อจับมือกัน* 4. 《诗·卫风·氓》：载笑载言。 *พูดคุยด้วยรอยยิ้ม* 5. 言笑晏晏。 *พูดและหัวเราะอย่างยิ้มแย้ม* 6. 《列子·汤问》：两小儿笑曰。 *เด็กสองคนหัวเราะและพูด* 7. 《论语·宪问》：乐然后笑，人不厌其笑。 *ต้องมีความสุขถึงจะหัวเราะ และคนไม่รังเกียจเสียงหัวเราะของเขา* 8. 《聊斋志异·狼三则》：止增笑耳。 *การหยุดเพิ่มเสียงหัวเราะ* 9. 《列子·汤问》：笑而止之。 *หัวเราะแล้วหยุด* 10. 清· 周容《芋老人传》：笑而不顾。 *หัวเราะแล้วไม่สนใจ* 例 又如:笑唏唏(笑嘻嘻);笑咍咍(大声地笑);笑浪(无拘束地大笑);笑面夜叉(外貌和气、心地狠毒的人) *ตัวอย่างการใช้ในคำต่าง ๆ เช่น: หัวเราะแบบพูดคุยเรื่องสนุกสนาน หัวเราะเสียงดัง อารมณ์ขัน หรือตัวตนที่ร่าเริงแต่ใจร้าย* 玩笑;逗乐 (3) 1. 玩笑เด็กเล่นกัน。 *เด็กเล่นอย่างสนุก* 4. 喜爱;羡慕 (4) 如:笑眼传心(相视而笑，以目传情);笑悦(欢笑喜悦);笑叹(可笑可叹) *ตัวอย่างเช่น: มองกันและยิ้มและส่งใจ, ยิ้มอย่างร่าเริง, เห็นแล้วก็ชื่นใจ* 比喻花朵开放 (5) 1. 唐太宗《赋得残菊花》：露浓晞晚笑，风劲浅残香。 *ตัวอย่างการเปิดดอกไม้ในบทกวี* 如:笑笑(花盛开的样子);笑靥金(菊花的别称) *เช่น: ดอกไม้เบ่งบาน.*