วิธีการเขียนอักษรจีน 域

域 [yù] [名] 【本义】: เขตแดน, อาณาเขต 1 ในพื้นที่ภายในเขตแดนที่กำหนด: ～外 (นอกเขต). 异～ (เขตที่แตกต่างกัน). 区～ (เขตที่แบ่งออก). 地～ (พื้นที่). 领～ (เขตที่มีอำนาจ). 疆～ (เขตแดน). 2 หมายถึงบางขอบเขต: 音～ (ขอบเขตรับฟังเสียง). 【引】 1 《说文》: 域，邦也。 หมายเหตุ, อาจจะ, เป็นเขต, ประเทศก็คือ邦: เขตที่จักรพรรดิหรือเจ้าเมืองปกครองเป็น 域, เมืองที่สร้างเป็น邦. 2 《汉书·韦元成传》:以保尔域。 หมายเหตุ: "หมายถึง เขตการปกครอง". 3 《诗·商颂·玄鸟》: 正域彼四方。 4 《汉书》: 驱一世之民，济之仁寿之域。 【例】 เช่น: 域野 (พื้นที่ชนบทภายในเขต); 域内 (ในเขต); 域外 (นอกเขต; ต่างประเทศ). 2 เขต, พื้นที่ 【引】 1 《汉书》: 出百死，入绝域。 2 《后汉书·班超传》: 卿曹与我俱在绝域，欲立大功以求富贵。 【例】 เช่น: 异域 (ภูมิภาคที่แตกต่างกัน); 西域 (ภูมิภาคตะวันตก). 3 ขอบเขต 【引】 1 《韩非子》: 是管仲亦在所去之域矣。 4 สุสาน, ที่ฝังศพ 【引】 1 《诗·唐风·葛生》: 葛生蒙棘，蔹蔓於域。 【例】 เช่น: 域兆 (ขอบเขตของสุสาน; สถานที่ฝังศพ). 5 ข้อจำกัด 【引】 1 王国维《人间词话》: 政治家之眼，域於一人一事，诗人之眼，则通古今而观之。 【例】 เช่น: 域域 (ใช้เพื่อแสดงถึงเด็กและคนที่มีความรู้น้อย).