วิธีการเขียนอักษรจีน 惯

惯 慣 guàn 〈形〉 1. 习以为常的，积久成性的。 * นิสัยที่เกิดจากการทำซ้ำๆ จนเคยชิน 2. 纵容，放任。 * ยอมให้หรือปล่อยให้เกิดขึ้น 惯 慣 guàn 〈动〉 1. 纵容;迁就 * ตามใจ; เอาอกเอาใจ 2. 用同“贯”。通;穿 * ใช้เหมือนกับ "贯" หมายถึง การเจาะทะลุหรือเชื่อมโยง 惯 慣 guàn 〈形〉 1. 习以为常的，积久成性的。 * นิสัยที่เกิดจากการทำซ้ำๆ จนเคยชิน 【引】 1. 《尔雅》：惯，习也。 * 《อิ๋วเหยา》: ว่าด้วยเรื่องนิสัย 2. 《左传·襄公三十一年》：譬如田猎，射御惯，则能获禽。 * 《จั้วจวน (ซัวจ้วน)》: เปรียบเหมือนการล่าสัตว์, การยิงเรือเป็นนิสัย จึงสามารถจับสัตว์ได้ 3. 《宋书·宗悫传》：谓客曰:“宗军人，惯啖粗食。” * 《บันทึกของซ่ง》: ผู้พูดกับแขกว่า “ซ่งทหาร, เป็นคนที่ชอบกินอาหารรสจัด” 4. 《回忆我的母亲》：但是她俩劳动惯了，离开土地就不舒服，所以还是回了家。 * 《ความทรงจำเกี่ยวกับแม่ของฉัน》: แต่พวกเธอทำงานจนชิน, จึงไม่รู้สึกสบายเมื่อห่างไกลจากที่นา ทำให้กลับบ้าน 【例】 再如: 惯熟(因经常做某事而动作熟练;因经常见面而熟悉习惯) * เช่น: ชำนาญ (เกิดจากการทำบางสิ่งบ่อยจนมีความชำนาญ; หรือเกิดจากการพบกันบ่อยจนคุ้นเคย) 惯 慣 guàn 〈动〉 1. 纵容;迁就 * ตามใจ; เอาอกเอาใจ 【引】 1. 别把孩子给惯坏了 * อย่าทำให้เด็กดื้อเสีย 【例】 再如: 惯宠(宠爱纵容) * เช่น: ตามใจ (การตามใจและเอาใจ) 2. 用同“贯”。通;穿 * ใช้เหมือนกับ "贯" หมายถึง การเจาะทะลุหรือเชื่อมโยง 【例】 再如: 惯串(穿过) * เช่น: เชื่อมต่อ (ทะลุผ่าน)